De afgelopen maanden zijn verschillende oud-personeelsleden van het Sint-Aloysiuscollege overleden. In aanloop naar 1 november willen we deze overledenen nog even in herinnering brengen met enkele warme woorden wat ze voor onze school hebben betekend.

Etienne Callewaert (29 september 1944 – 23 april 2024)

Op 30 april 2024 werd in Menen definitief afscheid genomen van Etienne Callewaert (79) die gedurende 33 jaar de leerlingen in de geheimen van de wiskunde onderdompelde.

 Etienne was ‘heel bijzonder, heel gewoon, gewoon een heel bijzondere man’, vertelt het overlijdensbericht van 23 april. Mensen die hem gekend hebben, kunnen dit enkel maar beamen.

Etienne vond zijn roots in Wervik op 29 september 1944. Na de lagere school kwam hij voor de eerste drie jaren van het middelbaar bij de Broeders in Wervik terecht. Daarna streek hij bij de Broeders van Sint-Jozef Kortrijk neer voor de studierichting Wetenschappelijke A. Een goede basis om daarna de licentie wiskunde in Leuven aan te pakken. Zijn eerste stappen in het lesgeven zette hij in Velm, in Zedelgem en Roeselare. Dan stond een jaar legerdienst op het programma.

Sociaal ingesteld als hij was, verkoos hij om als ontwikkelingshelper in Zaïre bij de Witte Paters in Bunia als leraar aan de slag te gaan.  In september 1971 stapte hij het Sint-Aloysiuscollege binnen. Gedurende 33 jaar doceerde hij ‘zware’ en ‘minder zware’ wiskunde aan de leerlingen uit het vierde, vijfde en zesde jaar. Hierbij wilde hij zeker onze jongeren geen saaie, voorgekauwde materie aanreiken. Integendeel, hij leerde hen zoeken naar oplossingen voor wiskundige vraagstukken; niet altijd volgens het boekje van de inspectie, en soms ook wel eens heel verward voor wie in de wiskunde niet zo goed thuis was. Maar kritisch leren denken en problemen ontrafelen vond hij belangrijker. “Waar een wil is, is een weg”, leerde hij zijn studenten. Een visie die ook zijn leven typeerde.

In de leraarskamer troffen we geen spraakzame collega aan, wel iemand die eenvoudig, rechtvaardig, kritisch, maar ook constructief aan het pedagogisch project en het schoolleven meewerkte. Niet te veel woorden verspillen aan wat minder belangrijk was en ook niet moeilijk doen als het niet nodig was. Maar toch wel heel loyaal naar collega’s en directie toe. Hij hield er vele  vrienden aan over. 

Op sportdagen en tal van andere activiteiten ontdekten leerlingen en collega’s de sportman en avonturier in Etienne. Hij hield van fietsen, kajakken, op trektocht gaan, tennissen en skiën. En dan waren er nog de avontuurlijke reizen zoals naar Afghanistan tijdens de grote vakantie.

In 2004 deed hij de collegeboeken dicht en kreeg hij meer tijd voor echtgenote Annie en de  kinderen Karen, Hanne en Jan. Hij ontpopte zich nog meer tot een echte familieman en ondertussen ook tot een grappige en gezellige opa voor die kleinkinderen die de familie Callewaert sterk uitgebreid hadden.

Zijn hele leven lang had Etienne met die sterke wilskracht vele obstakels overwonnen. Helaas moest hij, na een moedige strijd, zich overgeven aan die ene vijand die onoverwinnelijk bleek. Met pijn in het hart, maar toch ook met veel dankbaarheid namen familie en vrienden met volgende woorden van hem afscheid: “Alleen met jou zijn we compleet, jij bent er hoe dan ook nooit niet.”

(door oud-directeur Rita Verstraete)

Fernande Develter (7 oktober 1947 – 15 mei 2024)

Familie en vrienden namen op zaterdag 25 mei afscheid van Fernande Develter (76) in de kerk Sint-Jan den Doper op Ons Dorp in Menen. Enkele leerkrachten blikken even terug …

Fernande

Als taalminnares met zin voor perfectie en precisie zul je in de herinnering van menig oud-leerling en (oud-)collega voortleven. Je liefde voor taal etaleerde je reeds graag tijdens je middelbareschooltijd. Je nam deel aan menig concours en met succes! Zelfzeker ging je in Gent Germaanse studeren. Je koos voor Duits boven Engels, want je hield van logica en structuur in een taal.

Als leerkracht Duits streefde je bij de leerlingen – ondanks tal van onderwijsvernieuwingen in communicatieve richting en met zelfwerkzaamheid bij de leerling voorop – grammaticale perfectie na. Van aanmodderen en de ‘als het maar Duits klinkt-visie’ hield je niet. Je leuze was kennen vóór kunnen en als het moest met grammaticale drils tot het bij de leerlingen daagde. En de leerlingen namen je werkwijze in dank af. Die bood hen immers houvast. Ook ik (Annick) raakte als leerling begeistert door je liefde voor de Duitse taal en had honger naar meer.

Je liet ons als collega ook getuige zijn van jouw zin voor perfectie en stijl door de kaastafel jaar na jaar met bloemstukken feestelijk aan te kleden. Telkens weer verbaasde je ons met jouw artistieke kunnen, jouw tweede dada.

Je zei SAM in 2005 vaarwel, maar uit het oog betekende niet uit het hart. Je wou op de hoogte blijven van het reilen en zeilen op school, dus stond je erop om ons in vakanties ‘uit te horen’ in ruil voor een kopje koffie en een stuk taart (of twee).

Mooie herinneringen dus aan een prachtcollega en -lerares. We zullen je zeker niet vergeten!

(door leerkrachten Annick Decaestecker en Geertrui Vermoortele)

André Vanassche (1 oktober 1938 – 16 september 2024)

André Vanassche (85) werd op 1 oktober 1938 in Waregem geboren. Na zijn middelbare studies in de richting Latijn-Wiskunde studeerde hij af als licentiaat scheikunde. Toen zijn legerdienst erop zat, belandde hij in 1964 onder directeur Devloo in het Sint-Aloysiuscollege in Menen.

Zijn eerste opdrachten omvatten wiskunde en fysica. Maar hij ontpopte zich in de loop van zijn 35-jarige beroepsloopbaan als dé leraar scheikunde. Bij zijn pensioen in 1999 omschreven zijn collega’s wetenschappen hem als een ideale lesgever. Hij was klaar en duidelijk in de niet altijd even gemakkelijke materie. Daarnaast zorgde hij, volgens de leerlingen, regelmatig voor een komische noot tussen de ernstige leerstof. Hij straalde gezag uit en was niet bang om wat extra leerstof na de lesuren aan de leerlingen mee te geven. Er moest gewerkt worden.

Legde hij de lat voor de leerstof heel hoog, hij deed dit, als laboverantwoordelijke, ook voor preparatielokaal en chemieklas K2. De veiligheid en degelijke uitrusting van de labo’s waren prioriteit.  Was hij veeleisend omtrent stiptheid, orde, discipline en werkzaamheid bij de leerlingen, hij was dit ook naar zichzelf en naar collega’s toe. Ook de vijf directeurs waaronder hij functioneerde, hadden niet altijd een makkelijke klus aan zijn eisen. Maar ze konden altijd rekenen op zijn advies, steun,  medewerking en positieve insteek. Beginnende collega’s vonden bij hem een goede leermeester. Als lid van het LOC streefde hij naar optimale leer- en werkomstandigheden voor alle partijen.

Samen met zijn collega’s wetenschappen zorgde hij ervoor dat leerlingen bijzonder goed scoorden voor wetenschappen in het vervolgonderwijs en dat inspectie heel lovend was over de uitrusting van die wetenschapsklassen en aanpak van de betrokken mensen.

Zijn expertise werd aangevuld met zijn functioneren als examinator in de examencommissie vanaf 1987, zijn deelname in de stuurgroep chemie van het Eeckhoutcentrum gedurende zo’n twintig jaar en zijn medewerking aan de organisatie van de voorronde van de chemie-olympiade in de KULAK gedurende vele jaren. Enkele taken hiervan bleef hij na zijn pensioen verder uitvoeren.

In zijn vrije tijd ging zijn aandacht, naast zijn gezin en twee kinderen, o.a. naar Scapino, de tuin, lezen, tennis, ... Helaas liet zijn gezondheid hem de laatste jaren wat in de steek. Op 16 september moest hij zijn vele plannen opbergen. Op dinsdag 24 september werd in Moorslede definitief van hem afscheid genomen.

(door oud-directeur Rita Verstraete)

Luc Detailleur (23 januari 1944 - 19 september 2024)

Luc Detailleur (80) legde slechts een kort parcours af in SAM. Hij was aanvankelijk directeur van het PMS in Izegem (het huidige CLB) en vervulde ook afwisselend de functie van directeur en adjunct-directeur in verschillende scholen in Izegem en Ingelmunster.

Op 1 september 1995 werd hij door de inrichtende macht aangesteld als directeur van SAM. Hij volgde wijlen Agnes Matthys op die toen waarnemend directeur was.

Detailleur drukte zijn beleidsvisie als volgt uit: “Letterwoorden als BRT, WTV, ABC, SAM hebben een verwijzingsfunctie. Vaak betekenen ze op zichzelf niets, maar ze duiden een begrip, een realiteit, een organisatie aan. Voor wie ermee vertrouwd is, gaat een wereld open. Zo ook roept de term SAM een bepaalde inhoud op. Als leerling, leraar, oud-leerling, vriend of sympathisant van onze school kleur je dit begrip anders in. Je persoonlijke ervaringen met het Sint-Aloysiuscollege zijn hiervoor verantwoordelijk.”

“Niet voor niets, of is het toeval, vormt ons letterwoord SAM ‘Sint-Aloysiuscollege Menen’ ook de eerste letters van het woord samen. Het blijft een hoopvolle uitdaging om aan deze samenwerking mee vorm te geven.”

Na vier schooljaren nam de school al afscheid van haar directeur. Detailleur werd op 1 september 1999 opgevolgd door Rita Verstraete, de eerste vrouwelijke directeur van het college.

Op 19 september is Luc Detailleur overleden. Zijn echtgenoot, kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en oud-collega’s namen afscheid van Luc op 26 september in de Sint-Tillokerk in Izegem.

(door Xavier Coppens)